شناخت انواع رنگ سبز در نقاشی

رنگ سبز از زمان های بسیار قدیم مورد استفاده قرار میگرفته است و مکمل رنگ قرمز است. سبز از ترکیب آبی و زرد به مقدار مساوی به دست می آید اما گاهی برای ساخت سبز های مختلف نیاز است از رنگ های بیشتری نیز استفاده شود. رنگ سبز نماد تعادل، هارمونی، بهار، جوانی، حیات، رشد، امید و شادابی است. در میان رنگ ها سبز بیشتر از همه بیانگر حس مثبت است. البته می تواند نشان بیماری هم باشد مثلا وقتی به هر دلیلی حال ندار باشیم رنگ پوستمان از گلبهی به تناژ های سبز تغییر میکند. سبز می تواند رنگ شرمندگی ، دشمنی و حسادت هم باشد به ویژه در ترکیب با رنگ زرد.

توجه کنید که اسامی سبزهایی که پایین معرفی میکنم همگی از معروفترین انواع سبزها و با شناخته شده ترین اسم های آن ها هستند. اما گاهی ممکن است یک کارخانه تولید کننده اسم یک رنگ را ساده تر انتخاب کند مثل رنگ سبز روشن ( لایت گرین) یا اسامی پایین را کمی تغییر دهد مثل سبز کبالت کرومیت یا سبز خاص برند خود را تولید کند که ویژگی های منحصر به فرد خود را داشته باشد و اسم خاصی روی آن بگذارد مانند سبز وینزور که سبز خاص تولید شده توسط برند مشهور وینزور نیوتون است

رنگ سبز خاکی (Terre Verte Green – Earth Green )

اسامی مختلف این رنگ شامل رنگ سبز تره ورت، سبز خاکی، سبز ورونایی، خاک سبز و سبز زمینی است. از آن جایی که برای اولین بار در شهر ورونای ایتالیا زیاد استفاده شده است به سبز ورونایی نیز معروف است. نقاشان قرون وسطایی از رنگ سبز خاکی بعنوان زیر ساز رنگ پوست انسان (Verdaccio) استفاده میکرده اند. هر چند که این سبز در برندهای مختلف میتواند تن مایه های متفاوتی داشته باشد اما عموما سبز ورونا سبز چمنی سرد و کمرنگ مایل به خاکستری و گاهی قهوه ای است. عضو گروه رنگ های خاکی یا اخرایی است و همچون سایر رنگهای خاکی در همه ی مدیا ها پایدار است. بر اساس استاندارد ASTM D4302 درجه یک ثبات و بر طبق آزمایش پشم آبی در برابر تابش نور کاملا بادوام است. در اسیدها و قلیاها محلول است ( پس برای نقاشی فرسک مناسب نیست) و در اثر حرارت به رنگ قهوه ای در می آید (سبز خاکی سوخته). رنگی بسیار شفاف و به اصطلاح ترنسپرنت یا سمی ترنسپرنت است در نتیجه پوشانندگی زیادی ندارد و بیشتر برای تکنیک های لعابرنگ یا گلیزکاری کاربرد دارد. سرعت خشک شدن سبز خاکی پایین و قدرت رقیق شدن آن کم است. رنگ سبز خاکی را نباید با سبز پاول ورونا که نام دیگر سبز امرالد است اشتباه گرفت. ضمنا اگر درباره تکنیک گلیزینگ چیزی نمیدانید پیشنهاد میکنم ویدیوی زیر در کانال یوتیوبم را از دست ندهید.

رنگ سبز زنگاری (Verdigris Green)

اسامی مختلف این رنگ شامل سبز زنگاری، سبز یونانی، سبز مون پلیه (به دلیل استفاده زیاد در شهر مون پلیه) ، و سبز وان آیک (به دلیل استفاده زیاد توسط این هنرمند) است. رنگ سبز زنگاری رنگی پررنگ با گرایش به آبی است و در اکثر مدیاها رنگی ترنسپرنت است پس برای تکنیک گلیزینگ میتواند مناسب باشد. این رنگ سبز در اسیدهای رقیق محلول است و با مواد قلیایی واکنش می دهد پس برای نقاشی فرسک مناسب نیست. شدیدا در برابر نور ناپایدار است به طوری که پس از مدت زمان کمی رنگ خود را از سبز آبی به سبز تغییر می دهد. ضمنا در ترکیب با رنگدانه های حاوی گوگرد مانند اولترامارین تیره می شود.

رنگ سبز زمردی (Emerald Green)

اسامی مختلف این رنگ شامل سبز شوینفرت ، سبز پاریسی، سبز آرسنیک، سبز زمردی، سبز طوطی (Parrot Green)، سبز پاول ورونا، و سبز اسمارت ورونا است. رنگ سبز امرالد سبزی است با کمی گرایش به آبی که به کمک انواع زرد ها و انواع آبی ها میتواند طیف وسیعی از سبز ها را بسازد. در واقع سبز زمردی تنها سبزی است که آن را برای ساخت تمام سبزهای قابل تصور نیاز داریم. و مشابه خودش را به کمک رنگ های دیگر نمیتوان ساخت. این رنگ در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم جای رنگ هایی چون سبز زنگاری و سبزهای حاصل از اوکسید مس را گرفته بود. بعدا تولید آن به دلیل سمی بودن شدید متوقف شد. نوع امروزی آن مرغوب و غیر سمی است و برای نقاشان امپرسیونیستی جزو رنگ های جذاب محسوب می شود. رنگ سبز امرالد در معرض اسیدها و مواد قلیایی گرم تجزیه میشود در نتیجه برای نقاشی دیواری مناسب نیست. ضمنا حرارت به سرعت رنگ آن را تیره میسازد. در رنگ روغن سرعت خشک شدن آن متناسب است و چون جزو رنگ های نیمه شفاف میباشد پس برای تکنیک گلیزینگ مناسب است.

رنگ سبز ویریدین (Viridian Green)

رنگ سبز ترنسپرنت یا سمی ترنسپرنت و تیره است. در حالت تینت یا سفید آمیخته به رنگ سبز زمردی نزدیک میشود البته با گرایش آبی کمتر. رنگی گران قیمت است در نتیجه معمولا در رنگ های سری هنرجویی به جای آن از سبز فتالوسیانین استفاده میکنند. در رنگ روغن رنگی بسیار پرکاربرد است اما در ساخت رنگ های اکریلیک استفاده نمیشود. به علت مقاومت در برابر مواد قلیایی و اسیدی در نقاشی دیواری به کار می رود. سرعت خشک شدن آن متوسط رو به بالا است و بر اساس استاندارد ASTM D4302 و آزمایش پشم آبی ثبات آن درجه یک و عالی به حساب می آید. رنگ سبز Viridian را در رنگ روغن میتوان برای تکنیک لعابرنگ استفاده کرد.

رنگ سبز اکسید کرومیوم (Cheromium Oxide Green)

سبز اوکسید کرومیوم اولین بار در سال 1798 تولید شد. سبزی مات یا اوپک، سرد و بی روح، متمایل به خاکستری است. و هم خانواده ی سبز ویریدین است. در برابر گرما، اسیدهای قوی، مواد قلیایی و نور بسیار مقاوم است. به همین دلیل در بیشتر مواد هنری و مدیا ها مورد استفاده قرار می گیرد. بر اساس استاندارد ASTM D4302 و آزمایش پشم آبی رنگی ثابت و درجه یک می باشد. رنگی غیر اورگانیک است و از اوکسید فلزات به دست می آید. نباید این رنگ را با رنگ سبز کروم که رنگی جایگزین است و از ترکیب زرد کروم با آبی پروس درست شده است اشتباه گرفت. در دنیای رنگدانه یکی از پایدارترین رنگدانه های سبز کروم اکسید سبز است.

رنگ سبز کروم (Chrome Green)

رنگ سبز کروم یا سبز سینابار (Cinnabar) مخلوطی از زرد کرم، آبی پروس و کرومات سرب نوعی سبز مایل به آبی و خاکستری است.
احتمالا پس از کشف زرد کروم یعنی اوایل قرن نوزدهم پدید آمده است. ولی به علت عدم دوام آن در مقابل نور، اسید و مواد قلیایی کاربرد کمتری دارد. مقاومت کم در برابر اسید ها و قلیاها دلیل عدم استفاده از آن در فرسک است. ولی در رنگ روغن موجب تسریع در زمان خشک شدن رنگها میشود.

رنگ سبز فتالوسیانین (Phythalocyanine Green)

اسامی مختلف این رنگ شامل سبز فتالوسیانین، سبز تالوسیانین، سبز تالو و سبز فتالو است. به علت سختی اسم آن، نام های دیگری چون سبز وینزور، سبز مونسترال، فتالو امرالد (با گرایش آبی بیشتر) و غیره نیز به آن داده اند. این رنگ سبز با تون مایه های مختلفی از آبی و زرد ساخته میشود که نقاشان معمولن تون مایه ی زرد را بیشتر می پسندند. سبز تالو به راحتی با رنگ های دیگر ترکیب می شود و در برابر نور پایدار است. سبز تالو در آبرنگ درخشان تر از وریدین است. قدرت جذب روغن بالایی در رنگ روغن دارد و سرعت خشک شدن آن متوسط است برای تمام مواد هنری و نقاشی مناسب است و به جای سبز ویریدین در اکریلیک به کار می رود. بر اساس استاندارد ASTM D4302 درجه یک با دوام بسیار عالی و بر طبق آزمایش پشم آبی پایداری خوبی در برابر نور دارد. و در اوایل قرن بیستم (دو سال پس از کشف آبی تالو) ابداع و وارد پالت رنگ نقاشان گردید. این رنگ سبز تحت تأثیر حرارت و مواد شیمیایی قرار نمی گیرد.

رنگ سبز کبالت (Cobalt Green)

شبيه آبی کبالت است با این تفاوت که در این رنگدانه از اوکسید روی به جای اوکسید آلومینیوم استفاده شده است. گرد و غبار آن سمی و خطرناک است پس باید هنگام استفاده جانب احتیاط را رعایت کرد. تون مایه سبز آبی دارد. سبز کبالت گران و سخت دسترس است و چون رنگ بی روحی است کمتر مورد توجه هنرمندان است. رنگ سبز کبالت بسیار ترنسپرنت است به طوری که برای به دست آوردن حتی یک لایه ی معمولی، باید مقدار زیادی رنگ مصرف کرد. در ضمن رنگی بادوام و ثابت است. سبز کبالت به جز پاستل در همه ی مواد هنری به کار برده می شود. در آبرنگ به شدت دانه دانه می شود.

رنگ سبز کادمیوم (Cadmium Green)

اسم دیگر رنگ سبز کادمیوم سبز پایدار یا سبز پرمننت (Permanent Green) است. این رنگ ترکیبی از سولفید کادمیوم، کبالت، زینک و ویریدین با زرد کادمیوم است. سبز کادمیوم، سبزی درخشان، مات و اوپک است. سرعت خشک شدن آن متوسط رو به بالاست و بهتر است در لایه های رویی نقاشی به کار برده شود. ضمنا قدرت رنگ دهی بالایی دارد.

رنگ سبز ساقه نرگسی (Sap Green)

اسامی دیگر این رنگ سبز، سبز لاکی (Green Lake) و ساپ گرین است. ساپ گرین پایدار است و در آبرنگ و رنگ روغن مورد استفاده قرار می گیرد. مخلوطی از سبز فتالوسیانین و زرد آریلید است. این رنگ سبز توسط نقاش ایتالیایی، Cennino Cennini ثبت شده است. ضمنا علیرغم کیفیت فراری که دارد، در قرن هفدهم و هجدهم به طور گسترده توسط هنرمندانی که روی منظره کار می‌کردند استفاده می‌شد.

رنگ سبز کوهی (Mountain Green)

مالاکیت یا مالاچیت (Malachite) از اسامی دیگر سبز کوهی هستند. می توان گفت یکی از سبزهای روشن بسیار قدیمی است. یعنی احتمالا قدیمی ترین رنگ سبز است. زیرا از زمان های دور در تمدن های شرقی و در آثار هنری به کار برده شده است. هنرمندی ایتالیایی از رنگدانه مس طبیعی به عنوان verde azzuro یاد می کند که احتمالا همین رنگ سبز کوهی میباشد. در برابر نور پایدار است. ولی در مقابل اسیدها، حتا اسید استیک ناپایدار است. همچنین در برابر افزایش دما نیز پایدار نیست و تجزیه آن در حدود 200 درجه سانتیگراد شروع می شود.

رنگ سبز هوکر (Hooker’s Green)

به دلیل استفاده زیاد هنرمند مشهوری به نام هوکر از این رنگ نام سبز هوکر بر آن گذاشته شده است. عموما رنگی ناپایدار است و با گذشت زمان به آبی گرایش پیدا میکند. به جز تولیدات جدید که ممکن است با وجود پیشوند پرمننت پایداری آن را افزایش داده باشند. رنگ سبز هوکر به دلیل شفافیت و قابلیت ترنسپرنتی بالا در آبرنگ بسیار محبوب است. همچنین در رنگ روغن برای تکنیک لعابرنگ یا گلیزینگ مناسب است. توجه کنید که در رنگ روغن اگر بعنوان لایه ضخیم و غلیظ استفاده شود ترک میخورد و چروک میشود.

رنگ سبز زیتونی (Olive Green)

سبز زیتونی جزو رنگ های خاکی است و در انواع مدیای نقاشی می توان از آن استفاده کرد. نوعی رنگ سبز زرد مایل به قهوه ای است که برخی شرکت ها آن را از ترکیب قهوه ای سیه نای خام و یا از اوکسید آهن، زرد آریلید و فتالوسیانین مس به دست می آورند. رنگی نیمه شفاف است، در نتیجه برای گلیز یا لعابرنگ مناسب است. در آبرنگ ظاهر دانه دانه میگیرد. رنگ سبز زیتونی رنگی با مقاومت و ثبات بالا میباشد.

آیا هنوز هم سبز رنگ مورد علاقه ی شما است یا ترجیح می دهید کمتر رنگ سبز در نقاشی استفاده کنید و فقط فضای کمی را سبز کنید؟ اگر قصد نقاشی داشتید رنگ سبز را در چه فصلی استفاده می کنید؟ آیا این رنگ را برای بیان احساس های بشری استفاده می کنید؟ آیا به عنوان سمبل منفی از آن استفاده می کنید؟ دیدگاه خود را در مورد این رنگ برای من در قسمت نظرات بنویسید.